Съдържание:
- Какво е интрапренерство?
- Наистина ли предприемачеството е толкова прекрасно?
- И така, какъв е проблемът с интрапренерството?
Джордан Бронг
На първо място, не смятам да обиждам никого с тази статия. Това е чисто моя гледна точка. Ако смятате, че това, което казвам, има смисъл, страхотно! Ако не, пак имате право на вашето мнение. Както казах, това е чисто мое мнение.
Сега всички знаем за предприемачеството и всички сме виждали предприемач. Предприемачът в неговия основен смисъл е не друг, а бизнесмен: човек, който притежава и ръководи бизнес (с печалба или с нестопанска цел). Но какво е вътрешно предприемачество ? Сигурен съм, че повечето от вас не са чували този термин преди и дори да сте го чували, няма да знаете какво представлява. И така, позволете ми първо да обясня какво означава това.
projektura.org
Какво е интрапренерство?
Интрапренерството е термин, често използван (и може би понякога злоупотребяван) от големи прогресивни корпорации. Според Американския речник на наследството , интрапренер е „човек в голяма корпорация, който поема пряка отговорност за превръщането на една идея в печеливш краен продукт чрез категорично поемане на риск и иновации“. И така, какво означава това? Това е просто, вие имате всички правомощия да вземете идея и да използвате вашата организация, за да създадете печалба за организацията. Вие избирате в коя посока искате да насочвате организацията. Можете също така да предприемете необходимите инициативи, за да управлявате организацията (добре… поне повечето пъти).
Причината, поради която предприемачеството става все по-популярно в днешно време в организациите, е, че ви дава отговорност, свобода и власт, сякаш сте предприемач в дадена организация. Сега, не притежава ли тази сила страхотно? Абсолютно! Но тук има малък проблем. И затова не вярвам във вътрешното предприемачество.
Наистина ли предприемачеството е толкова прекрасно?
Е… макар да се чувствате мощни в управлението на организацията, има проблем, който виждам като бизнесмен или предприемач.
Бих искал да се насоча малко към друга тема, за да мога да ви обясня защо не вярвам в интрапренерството. Робърт Кийосаки, известен самоизработен милионер, автор на най-продаваната книга Rich Dad Poor Dad и личен финансов треньор, разказва за четири квадранта, в които може да се групира всеки работещ професионалист. В този свят има четири начина да печелите пари: да сте служител (E), самостоятелно заето лице (S), да притежавате голяма корпорация (B) и да сте инвеститор (I). (Вижте снимката тук.)
Квадрант на паричния поток от Робърт Кийосаки
Сега квадрантите вляво се различават от квадрантите вдясно по определени начини. Има две огромни разлики.
- Квадрантите вляво съставляват почти 97% от световното население и те трябва да се борят за малко повече от 3% от световното богатство. Квадрантите вдясно съставляват едва около 3% от световното население и въпреки това те контролират около 97% от световното богатство… Уау! Какво страхотно!
- Квадрантите вляво почти са склонни да работят през целия живот, докато се пенсионират. И след това доходите им буквално спират, освен ако не са настроили паралелен източник на доходи. Няма гаранция, че са спестили достатъчно пари, за да направят всичко, което биха искали да направят. Но наистина ли мислите, че това е случаят с Бил Гейтс, Уорън Бъфет, Азим Премджи и сортовете? Абсолютно не! Те създават корпорация и когато се пенсионират, дори да отпишат 97% от богатството си за благотворителност, те пак ще се върнат като най-богатите хора в света.
И така, какъв е проблемът с интрапренерството?
Връщайки се към първоначалната тема, сега ще я свържа с това, което говорих по-горе. Научих едно основно нещо от книгата на Робърт Кийосаки. Докато съм служител, независимо от нивото на корпоративната стълбица, което достигна утре, все пак ще се проваля, след като се пенсионирам, тъй като любимата ми организация никога не ми е обещавала, че ще ми плащат милион долара всяка година, дори след като се пенсионирам. И като се има предвид всички EMI, които имаме, нашите разходи, данъци, сметки за кредитни карти и т.н., трябва да платим и да не забравяме свързаните със здравето разходи, когато остареем. Чудя се колко ще спестим за дъждовния ден? А собственикът на организацията, в която работех, пак щеше да бъде по-богат от мен всяка година, тъй като все пак ще печели печалби, дори ако се пенсионира.
Като интрапренер мога да правя всичко, което може да направи бизнесмен или предприемач. Може да поемам същите отговорности, да управлявам успешно корпорация и да стана рок звезда в моята организация и т.н. Но какво би се случило, след като се пенсионирам? Къде биха отишли всички мои фантастични заглавия? Къде би отишла цялата ми харизма като корпоративна рок звезда? Какво биха ми дали „предизвикателните проекти“, „схемите за удовлетвореност на служителите“ и всичко това след пенсионирането? Не мога да ги продам за един милион долара, нали? По дяволите, дори не мога да ги разменя за лекарства, когато съм твърде стар, за да стана дори и да седна направо на леглото си!
Сега, не е ли интересна ситуацията да бъдеш на тази възраст? Помислете за момент!
Кажете ми какво е вашето мнение относно интрапренерството в раздела за коментари.